Και κάπως έτσι, ένα απόγευμα του Ιουλίου, καθόμασταν με τα παιδιά πάνω στην μακρινή και ορεινή Δρυμιά (όχι και τόσο μακρινή αλλά θέλω να δώσω έμφαση) και πάνω στη σηζήτηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε με την κατασκήνωση, ξεχαστήκαμε και αρχίσαμε να λέμε παροιμίες με τον Γιάννη. Πάρτε μια γεύση λοιπόν!
1)Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω.
2)Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τόνε βγάλαμε.
3)Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, μας δάνειζαν καμπόση.
4)Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι να γειάνει.
5)Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί , πότε ο κώλος του πονεί.
6)Σαράντα πέντε Γιάννηδες, ενός κοκκόρου γνωση.
7)Γιάννης κερνάει , Γιάννης πίνει.
8)Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα.
9)Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη.
10)Όχι Γιάννης, Γιαννάκης.
11)Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει.
12)Τα καλά του Γιάννη θέλουν, μα τον Γιάννη δεν τον θέλουν.
13)Άλλος παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πολύ ωραίο! Καταπληκτική συλλογή παροιμιών για τους Γιάννηδες και τελειώς αμερόληπτα και ανυστερόβουλα,συγχαίρω εγκαρδιώς τον συμπιλητή για το μεγαλειώδες και πρωτοποριακό έργο που ανέλαβενα φέρει εις πέρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον τιμά δε ιδιατέρως που αν και Γιώργος, ασχολήθηκε τόσο με τους Γιάννηδες
"Γιάννη μου το μαντήλι σου" ένα πράγμα δηλάδη ή ότι θυμάμαι χαίρομαι
Φιλικότατα
Γιάννης Γ.:-)
χεχεχε..Ευχαριστώ πολύ. Να στε καλά. Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένοι σε όλους τους Γιάννηδες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή