Το χρώμα είναι ένας επιπλέον παράγοντας σε μια φωτογραφία, και όσο περισσότερους παράγοντες έχεις, τόσο πιο εύκολο είναι να "μη σου βγει" η φωτογραφία.
Με την ασπρόμαυρη φωτογραφία, το μάτι δεν ασχολείται με τα χρώματα, μένει μόνο στο θέμα και στη σύνθεση.
Γενικά, η έγχρωμη φωτογραφία θεωρείται πολύ πιο δύσκολη από την ασπρόμαυρη, αφού ο φωτογράφος πρέπει να κοντρολάρει και τους χρωματικούς συνδυασμούς στο κάδρο του, πέρα από τα υπόλοιπα στοιχεία.
Βέβαια έχω δει υπέροχες α/μ φωτογραφίες που νομίζω πως δεν θα έλεγαν κάτι, ή έστω πολλά αν ήταν έγχρωμες και το αντίθετο.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την φωτογραφία της Sharbat Gula, 12 ετών από το Αφγανιστάν, που οι πιο πολλοί από εμάς κάπου θα έχουμε δει.
Θα μπορούσε να ήταν ασπρόμαυρη??
Κι η ουσιώδης διαφορά είναι ότι η επιλογή για α/μ εκ των προτέρων δεν ισχύει, παρά μόνο για λίγους. Η συντριπτική πλειοψηφία και ο μεγάλος αριθμός νεοεισερχομένων στη φωτογραφία "γνώρισαν" τη φωτογραφία ως "έγχρωμη", τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το άμεσα παραγόμενο αποτέλεσμα.
Η α/μ φωτογραφία πλέον είναι μια εκ των υστέρων επιλογή, μια δυνατότητα μέσα στις τόσες και πολλές φορές μια παγίδα πολύ μεγάλη (να "σώσεις" μια έτσι κι αλλιώς μετριότατη λήψη, με τον ίδιο τρόπο που θα την αλλάξεις στο photoshop κρατώντας το χρώμα).
Οι όποιες απαντήσεις, κατά την γνώμη μου, πρέπει να κινηθούν μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Η πραγματικότητα είναι άλλη και προσωπικά μου αρέσει πολύ, μαζί με τα διλήμματα που βάζει!
